เมื่อเราเห็นความสำเร็จของคนอื่นแล้วก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า พวกเขาทำได้ยังไง
บางทีเรารู้สึกชื่นชมยินดี หลายทีเราอิจฉาตาร้อน … และเกือบทุกทีที่เราปล่อยเหตุการณ์แบบนี้ให้ผ่านไปแบบง่ายๆ
จะมีสักกี่ครั้งที่เรามาคิดวิเคราะห์อย่างเป็นเรื่องเป็นราวว่า เฮ้ย ทำได้ยังไงวะ?
ทุกเรื่องมีเบื้องหลัง ทุกเรื่องมีที่มาที่ไป ถ้าเราค้นคว้าให้ลึกอีกนิดเราจะพอเห็นรูปแบบและเคล็ดลับของความสำเร็จเหล่านั้น 💪🏽
มากไปกว่านั้น … เราจะเข้าใจมากขึ้นว่าพวกเขาทำอะไรผิดพลาดระหว่างทางบ้าง เราจะมีข้อมูลมากพอที่จะประยุกต์บางเรื่องมาใช้กับงานของตัวเอง
เห็นความสำเร็จของคนอื่นที่เราชื่นชมแล้วปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆถือว่าเราเฉื่อยชาเกินไป
เห็นความสำเร็จของคนอื่นแล้วตั้งหน้าตั้งตาลอกเลียนแบบทุกกระเบียดนิ้วโดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนถือไม่ใช่เรื่องถูกต้อง
เรากับเขาต่างคนต่างใจต่างเป้าหมาย เราอยู่กันคนละสถานการณ์ มองความสำเร็จเหล่านั้นให้เป็นแรงบันดาลใจ ไม่ใช่เป้าหมายที่เราต้องมากดดันตัวเองเพื่อไปให้ถึง
ความสำเร็จลอกเลียนแบบไม่ได้ เราทำได้แค่เรียนรู้ว่าอะไรเวิร์คกับตัวเรา และอะไรที่ไม่เวิร์คต่อให้พยายามแล้วก็ตาม
เรียนรู้ว่าทำไมเขาถึงสร้างบริษัทที่เรานับถือได้
เรียนรู้ว่าทำไมเขาถึงเก่งในการเล่าเรื่องและโน้มน้าวคนมากขนาดนี้
เป้าหมายคือเราอยากสร้างบริษัทที่น่านับถือ — ในแบบของเรา
เป้าหมายคือเราอยากเป็นนักเล่าเรื่องที่ดีกว่านี้ — ในสไตล์ของเรา