เมื่อสองวันที่แล้วผมมอบหมายงานชิ้นเล็กๆชิ้นแรกให้น้องใหม่ในทีม เมื่อวานผมบอกน้องไปทางสแลคว่า “ถ้ามีอัพเดทอะไรก็ส่งมาให้ดูได้นะ”
“ค่ะ มีอัพเดทบางเรื่องค่ะ เดี๋ยวให้พี่ดูพรุ่งนี้แล้วเราคุยกันได้ว่าพี่ชอบแบบนี้มั้ย” — น้องตอบมา
“ขอบคุณครับ พี่มีเรื่องนึงจะบอก … มันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่สุดว่าพี่ชอบแบบไหน มันสำคัญกว่าว่าน้องชอบงานนี้มั้ย น้องภูมิใจกับมันรึเปล่า แล้วที่เหลือจะตามมาเอง” — ผมแนะนำไป
สตีฟ จ๊อบส์เคยพูดไว้ว่า “มันเป็นเรื่องที่ไม่ฉลาดเอาเสียเลยที่เราจะจ้างคนเก่งๆเข้ามาแล้วคอยกำกับว่าเค้าต้องทำแบบนั้นแบบนี้”
ผมก็ว่าจริงนะครับ ผมอยากได้ความคิดสร้างสรรค์และมุมมองที่แตกต่างและแปลกใหม่จากคนในทีม ถ้าพวกเขาต้องมาคอยกังวลว่าผลงานนี้จะถูกใจผมรึเปล่า แบบนี้ผมคงไม่ได้สิ่งที่อยากได้
ผมถึงยึดหลักการนี้มาตลอด … “คิดมาเลย ทำมาเลย ไม่ต้องรอคำสั่งจากพี่ว่าอยากได้อะไรต้องทำอะไรแบบไหน เอาให้น้องพอใจก่อนแล้วเราค่อยมารีวิวร่วมกัน” 🥳
ชอบ … ใครชอบ? เจ้าของผลงานหรือหัวหน้างาน … สำหรับผมมันต้องเริ่มจากเจ้าของก่อนเสมอ