สิ่งหนึ่งที่ผมเก็บเป็นประสบการณ์จากการทำงานหลายปีที่ผ่านมาคือไม่มีใครได้ทุกอย่างที่ต้องการ และคนที่มีโอกาสจะได้มากกว่าคือคนที่กล้าต่อรองมากกว่า 😳
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างกล้าพูดและขอในสิ่งที่อยากได้ … แต่ไหนแต่ไรมา
- ตั้งแต่งานแรกหลังเรียนจบ ผมขอเลือกงานและทีมที่อยากทำด้วยตัวเอง
- ผ่านมาไม่นาน ผมขอเลือกปฏิเสธตำแหน่งใหม่ที่หัวหน้ามอบให้เพื่อรอโอกาสสำหรับงานที่อยากทำมากกว่า
- กับองค์กรที่สอง ผมก็ขอต่อรองย้ายทีมหลังจากเริ่มงานได้แค่สองเดือน (เพราะงานที่ทำอยู่มันไม่เวิร์คเลย)
ผมไม่ได้สมหวังทุกครั้งที่ขอ แต่เมื่อมองกลับไปผมคงไม่ได้อะไรอย่างทุกวันนี้ถ้าผมไม่เอ่ยปากเจรจาต่อรอง
การต่อรองไม่ใช่เรื่องผิดครับ การต่อรองคือสิ่งจำเป็นของการดำเนินชีวิต เพื่อสร้างและคงไว้ซึ่งเส้นทางที่เราอยากให้เป็น การต่อรองคือจุดเริ่มต้นของการควบคุมความเป็นไปในชีวิตตัวเอง
การต่อรองคือทักษะที่ทุกคนควรต้องมี หลักๆก็คือความกล้าหาญที่จะยืนหยัดเพื่อสิ่งที่เราต้องการและสิ่งที่เราเป็น หลักๆก็คือความตั้งใจที่จะสร้างและเลือกโอกาสที่เหมาะสมกับตัวเองให้มากที่สุด
ตอนนี้ผมกำลังจะต้องต่อรองครั้งใหญ่อีกครั้งในเรื่องงาน มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญและผมปล่อยให้มันผ่านไปแบบตามใจคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว มันจำเป็นที่ผมต้องแสดงจุดยืนที่มั่นคงของตัวเองและทีมงานอีกครั้ง
ไม่รู้ว่าผลจะเป็นยังไง แต่ถ้าไม่พูดทุกอย่างคงย่ำแย่ลงแน่นอน หลายต่อหลายครั้งการเจรจาต่อรองมักจะเริ่มจากจุดนี้ … ถ้าไม่พูดเราก็โดนครอบงำ แล้วเราควรจะพูดมั้ยละ?