เมื่อถูกยิงคำถามว่า “ซอฟต์แวร์ของเราทำแบบนั้นได้มั้ย?” หรือ “เพิ่มตรงนี้ได้มั้ย?” … คำตอบที่ควรจะเป็นคือ
“ทางเทคนิคนั้นทำได้หมด แต่หนึ่งมันจำเป็นจริงๆมั้ย และสองมันต้องลงทุนเท่าไร เวลา เงิน คน เครื่องมือ”
เพราะถ้าเราคิดได้เราก็ทำได้ การทำไม่ใช่ประเด็นสำคัญ … ความสมเหตุสมผลต่างหากที่เราต้องพิสูจน์
เหตุการณ์จริงเมื่อผมเข้านำเสนอระบบให้ลูกค้าฟัง
“คุณแก้ได้มั้ย?” — หัวหน้าทีมไอทีถาม
“ได้ครับ แต่เราต้องศึกษาให้แน่ใจว่าการแก้ครั้งนี้มันจำเป็นจริงๆ แล้วเราค่อยมาปรับแผนเพื่อจัดลำดับความสำคัญของงานอีกครั้งเพราะเราคงทำทุกอย่างในเวลาสั้นๆแบบนี้ไม่ได้” — ผมตอบ
“ลืมเรื่องสเปคไปก่อน ตรงนี้ผมไม่มีวาระส่วนตัวอะไรครับ ถ้าเราแน่ใจว่าสิ่งนี้จะช่วยให้ผู้ใช้ทำงานง่ายขึ้น ผมก็พร้อมจะทำ” — ผมลงท้าย 💁🏼♂️
มันคือการทำงานย้อนหลังโดยเอาผู้ใช้เป็นที่ตั้ง ไม่ใช่อัตตา ไม่ใช่ผลประโยชน์ซ่อนเร้น ไม่ใช่สเปคที่ถูกเขียนโดยใครก็ไม่รู้ หน้าที่ของเราในฐานะผู้สร้างคือการส่งมอบงานที่ทำประโยชน์และแก้ปัญหาได้จริง … สิ่งนี้ต้องเริ่มต้นด้วยการฟังแล้วคิดย้อนกลับมาหาจุดตั้งต้นอย่างซอฟต์แวร์และสเปค