เห้อ … การทำธุรกิจมันมีความยากมากมายมหาศาล ยากกว่าจะเข็นครกใบนี้ขึ้นถึงยดอเขาสูงชัน
ยากเพราะบางครั้งเราอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มันเป็นพื้นที่ไร้ชีวิต พื้นที่แห้งแล้ง มันคือทะเลทราย ฝรั่งเรียกว่า No Man’s Land
พื้นที่ที่ไม่มีใครอยากไปเหยียบเพราะมันอันตรายยิ่งกว่าหุบเหว
- ในจังหวะที่เงินสดที่สะสมมาใกล้หมดโดยที่มองเห็นอยู่ว่าเป้าหมายที่วางไว้ยังอยู่ไกลเกินเอื้อม — การหาเงินทุนมาสนับสนุนจึงไม่ใช่เรื่องง่าย … ก็ยังไปไม่ถึงเป้าที่วางไว้
- ในจังหวะที่หลวมตัวรับงานที่ท้าทาย (เกินไป) งานหนึ่งด้วยความหวังว่าเราจะต่อยอดไปได้อีกยาวแต่เมื่อเวลาผ่านไปก็มารู้สึกตัวภายหลังว่ายิ่งทำยิ่งเข้าเนื้อ — การกลับลำนั้นยาก … เพราะเซ็นสัญญาผูกมัดไปแล้ว
- ในจังหวะที่บริษัทจะโตก็ไม่เต็มที่จะเจ๊งก็ไม่เจ๊ง อยู่ครึ่งๆกลางๆ ซังกะตายไปวันๆ ไม่ล้มแต่ก็ไม่มีอนาคต — การตัดสินใจว่าจะไปต่อหรือพับกระเป๋านั้นยากที่สุด … เพราะไม่ว่าจะทางเลือกไหนก็ไม่ข้อเสียทั้งสิ้น
สุดท้ายปลายทาง … เราเลือกทำธุรกิจเพื่อชัยชนะ ชัยชนะเริ่มต้นจากการที่เราต้องเดินหลบหลีกพื้นที่ไร้ชีวิตเหล่านี้ให้ได้ เพราะถ้าไม่ชนะ ถ้าพยายามแค่เลี้ยงตัวเองให้รอด เราก็จะแห้งเหี่ยวตายไปเองอย่างช้าๆและทรมาน
ถ้าไม่รุ่งก็อย่าเลี้ยงไข้จะดีกว่า ผมเคยบอกทีมงานไว้แบบนี้ 🥲