ผมเข้าใจดีว่าทุกคนฝันและหวังไว้สูง ความสามารถ ความฉลาด รูปลักษณ์ อารมณ์ ความประทับใจของสินค้าของซอฟต์แวร์ที่เราซุ่มพัฒนาอยู่
แต่เวลาและความกดดันไม่ใช่เพื่อนที่น่ารักของเราเลยในตอนนี้ ทุกอย่างดูล่าช้าไม่ทันใจ หลายอย่างเสร็จไปแค่ครึ่งเดียวและไม่ใกล้เคียงกับภาพแรกที่เราจินตนาการไว้เท่าไร
เราเริ่มรับรู้และเริ่มยอมรับว่าการทำให้สมบูรณ์แบบคงเป็นไปไม่ได้แล้ว คำถามสำคัญที่ตามมาคือเราจะทำอย่างไรกับสิ่งที่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ดีพอ
1. ลุยต่อไป โชว์งานออกไปทั้งแบบนั้น
2. รีบปรับแผน กลับมายืนเหยียบพื้นดินและมองโลกในความเป็นจริงมากขึ้น
และตอนนี้ผมเลือกข้อสอง ผมเลือกลดความคาดหวังของตัวเองลงมาเพื่อทำให้ทีมมั่นใจว่าซอฟต์แวร์ที่กำลังจะถูกปล่อยออกไปนั้นถูกต้องและสมบูรณ์ในตัวเองมากที่สุด
ผมเลือกที่จะทำน้อยลงเพื่อทำให้ดีขึ้น
ผมเลือกที่จะใช้สิ่งพื้นฐานที่ดูสมบูรณ์มากกว่าใส่ลูกเล่นที่เสร็จครึ่งๆกลางๆและดูเหมือนไม่ตั้งใจทำลงไป
เพราะความประทับใจแรกของคนเห็นคนชมคือรูปร่างหน้าตา ความเรียบง่าย และเป็นระเบียบ ผมจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก ผมยอมสละฟีเจอร์เพื่อคงไว้ซึ่งความรู้สึกสมบูรณ์ในตัวเอง
ผมแค่พยายามไม่ส่งมอบของที่เสร็จแค่ครึ่งเดียวออกไป และผมหวังว่าผมจะตัดสินใจถูกแล้ว 🙍🏽♂️