บทสนทนาด้านล่างเกิดขึ้นกลางบริษัทซอฟต์แวร์ขนาดเล็กจิ๋วแห่งหนึ่ง
“เฮ้ย ผมว่าตรงนี้มันแปลกๆหวะ ทำไมเสิร์จสองครั้งได้ผลไม่เหมือนกัน ผิดป่าววะ?” — ผมเริ่มออกหมัดก่อน 👊🏼
“ไหน … โอเค เดี๋ยวขอเช็คแป๊บ” — เพื่อนผมรับเรื่องไปสืบสวนต่อ
“อืมมม เหมือนจะผิดจริงแหละ เรียกใช้ฟังก์ชั่นไม่ถูกเอง” — ผ่านไปสองนาทีก็ได้คำตอบและสาเหตุที่ทำให้เกิดบั๊ก
“เทสเมื่อไรเจอบั๊กเมื่อนั้นเนอะ … สงสัยจะกรองได้ไม่หมดแน่ๆเลย” — ผมเปรยๆขึ้นมา
“เอาน่า … ก็ตามราคา” — เพื่อนผมพูดเล่นๆ
“จ่ายน้อยได้บั๊กเยอะ จ่ายเยอะก็ได้บั๊กเยอะกว่าเดิม ใช่ปะ? ฮ่าๆๆ” — หัวเราะกันทั้งสองคน 🤣
“ตามราคา” … มันเป็นเรื่องที่พูดกันเล่นๆแต่ก็มีประเด็นให้คิดนะครับ ลูกค้าจ่ายเงินเพื่อซื้อฟีเจอร์แต่มักจะได้บั๊กไปเป็นของแถม ยิ่งจ่ายมากยิ่งฟีเจอร์มากก็ยิ่งมีบั๊กเยอะเป็นเงาตามตัว
แต่ “ตามราคา” … ควรมีไว้สำหรับปริมาณไม่ใช่คุณภาพ ด้วยเงินหนึ่งร้อยบาทที่ลูกค้าเต็มใจจะจ่าย
- ได้ 10 ฟีเจอร์ (ปริมาณ) และ 100 บั๊ก (คุณภาพ)
- ได้สามฟีเจอร์ (ปริมาณ) และแปดบั๊ก (คุณภาพ)
เราควรเลือกข้อสองเสมอ … และถ้าเกิดจับผลัดจับผลูไปสัญญากับลูกค้าไว้ว่าเขาจะได้ 10 ฟีเจอร์ มันก็เป็นความรับผิดชอบของเราที่ต้องไม่แถมบั๊กให้เขาไปฟรีๆ