มันเปรียบเสมือน …
“เฟสบุ๊กไม่ได้เกิดขึ้นและประสบความสำเร็จจากระบบตรวจสอบและแทคใบหน้าอัตโนมัติ”
“คฤหาสน์หลังใหญ่ไม่ได้เริ่มต้นจากการปูกระเบื้องในห้องน้ำ”
เราไม่สามารถเริ่มต้นสร้างบางอย่างจากจุดเล็กๆแบบนั้นได้ เราไม่สามารถใช้หลักการล่างขึ้นบนกับโปรเจกต์แบบนี้ได้ เราต้องเริ่มคิดจากบนลงล่างเสมอ จากภาพใหญ่สู่รายละเอียดยิบย่อย จากโปรดักท์สู่คอมโพเน้นท์สู่โมดูลสู่ฟังก์ชั่นสู่ฟีเจอร์และสู่เวิร์คโฟลเท่านั้น
ทุกนาทีที่เราออกแบบเราต้องถามตัวเองว่าเรากำลังใช้หลักการล่างขึ้นบนหรือบนลงล่าง ทุกครั้งที่เราแลกเปลี่ยนไอเดียใหม่สำหรับโปรดักท์เราผูกโยงมันกลับไปที่เป้าหมายใหญ่ที่กำหนดไว้ได้หรือไม่ เราต้องไม่พูดว่า “ยังไม่ได้คิดเลยครับว่ามันจะเกี่ยวข้องกับภาพใหญ่ยังไง”
การวิเคราะห์ปัญหาหรือเรื่องราวอะไรก็ตามเราต้องมองจากภาพใหญ่เสมอ เราต้องตั้งคำถามว่าทำไม ทำไม และทำไม … ไม่ใช่ อะไร อะไร และอะไร
👩🏼💼 อยากเป็นโปรดักท์ เมเนเจอร์ที่ดีต้องมองจากบนลงล่าง
👨🏻💼 อยากเป็นโปรเจกต์ เมเนเจอร์ที่ดีต้องมองจากบนลงล่าง
👩🏼💻 อยากเป็นอะนาลิสต์ที่ดีก็ต้องมองจากบนลงล่าง
ฝึกไว้ครับ ทักษะนี้ใช้ได้ตลอด … ไม่มีทางตกยุค