เมื่อคำขอของเราไปไม่ถึงปลายทาง เมื่อสิ่งที่เราอยากได้จากคนอื่นถูกมองข้าม เมื่อความช่วยเหลือที่เราต้องการถูกลืม ประมาณว่า …
- ผมขอข้อมูลชุดนี้หน่อยนะครับ 🔢
- ผมอยากได้รายงานสรุปตัวเลขรายเดือนคร่าวๆครับ 📉
- หนูอยากให้ช่วยรีวิวงานนี้หน่อยค่ะ 🕵🏽
สุดท้ายและท้ายสุดไม่ว่าเราจะเป็นลูกน้องหรือหัวหน้าจะเป็นคนขายหรือคนซื้อ สิ่งเดียวที่เราทำได้คือขอความร่วมมือจากอีกฝ่ายหนึ่ง การบังคับเป็นเรื่องยากและอยู่นอกเหนือการควบคุม
และเมื่อคำขอของเราไม่ถูกดำเนินการอย่างที่เราหวัง สิ่งเดียวที่เราทำได้ไม่ใช่การบังคับแต่เป็นการช่วยเหลือเขาเพื่อให้เขาช่วยเหลือเราได้ง่ายขึ้น
จากนี้ต่อไปการติดตามและทวงถามจะไม่ใช่แค่การส่งอีเมลไปเพื่อเตือนและย้ำความจำของอีกฝ่ายแต่ต้องเป็นการสร้างคุณค่าอะไรบางอย่างเพิ่มเติมให้พวกเค้าด้วย เช่น
- ถ้าเราอยากได้ตัวเลขมาเพื่อใช้คำนวณอะไรบางอย่าง แทนที่จะขอปากเปล่าเราจะทำฟอร์มขึ้นมาสักอันเพื่อให้เขากรอกตัวเลขง่ายๆ
- ถ้าเราอยากให้เขารีวิวเอกสารสักฉบับให้ แทนที่จะส่งต่อไฟล์ขนาด 25 หน้าไปเราจะใช้เวลาสักนิดเพื่อสรุปข้อมูลสำคัญไว้หน้าแรกสุด
- ถ้าเราอยากให้เขาแก้ปัญหานี้ให้เราโดยเร็ว แทนที่จะไปยืนกดดันเขาที่โต๊ะเราจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับปัญหานี้ให้ได้มากที่สุดเพื่อให้เขาทำงานได้ง่ายขึ้น
บางครั้งความช่วยเหลือถูกมองค่าต่ำต้อยเกินไปและเรียกใช้ได้อย่างไม่จำกัด บางครั้งบางคนคิดว่าการร้องขอความช่วยเหลือเป็นสิ่งที่ทำได้ทุกเวลาแบบฟรีๆ ความจริงนั้นมันไม่ใช่ การร้องขอความช่วยเหลือควรถูกใช้อย่างระมัดระวังและด้วยความเคารพ การร้องขอความช่วยเหลือจากคนอื่นควรถูกสงวนไว้ในกรณีที่จำเป็นจริงๆเท่านั้น
ที่สำคัญ … เราต้องช่วยเหลือตัวเองก่อน เราต้องลงมือทำอะไรบางอย่างด้วยตัวเองเพื่อทำให้คนอื่นช่วยเหลือเราได้ง่ายขึ้น … ไม่ใช่โยนปัญหาทั้งก้อนไปให้พวกเขาแล้วเราลอยตัว
อีกแนวทางในการพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นในทุกวัน