เมื่อเรามองดูผลงานคนอื่น เมื่อเราชื่นชมในความสามารถของผู้สร้าง เมื่อเราตั้งเป้าหมายว่าจะทำให้ได้แบบนั้นบ้าง …
เรามั่นใจในตัวเอง เราคิดว่านั่นมันไม่มีอะไร เราบอกกับตัวเองว่า “เขายังทำได้เราก็ต้องทำได้” … อารมณ์พุ่งพล่าน แรงศรัทธาในตัวเองและทีมงานเต็มเปี่ยม
จนได้ลงมือทำด้วยตัวเองจริงๆ จนได้เห็นผลงานประจักษ์กับสายตา จนได้ลิ้มรสความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า … มันเหมือนโดนถีบตกจากสวรรค์ลงมาบนพื้นดิน
- จริงๆแล้วเราก็ไม่เท่าไรนี่หว่า จริงๆแล้วเราไม่ได้เก่งอย่างที่เราคิด เราชะล่าใจเกินไป เรามั่นใจในตัวเองเกินพอดี
- จริงๆแล้วไอ้ที่เราคิดว่า “ไม่มีอะไร” นั้นผิด ไม่มีอะไรที่มันไม่มีอะไร ไม่มีอะไรง่ายเมื่อลงมือทำ ไม่มีอะไรที่ไม่ต้องใช้ทักษะการฝึกฝนและความพยายามเพื่อให้ได้มา
มันคือประสบการณ์ใหม่ที่ปลุกให้เราตื่นขึ้นมาจากความเพ้อฝัน มันคือเรื่องจริงที่ตอกย้ำให้เรารู้ว่าจริงๆแล้วเราอ่อนด้อยและต่ำต้อยแค่ไหน มันคือหลักฐานที่แจ่มแจ้งว่าเรายังขาดอีกเยอะยังต้องเดินทางอีกยาวไกล … กว่าจะถึงเป้าหมายที่ตอนแรกเราคิดว่า “มันไม่มีอะไร”
นี่แหละหนาที่เค้าบอกไว้ว่า “พูดง่ายกว่าทำ” 👊🏼