งานนั้นเป็นเรื่องของตำแหน่งมากกว่าตัวคน จริงอยู่ที่เราอาจจะเริ่มสร้างบริษัทหรือเริ่มโปรเจกต์ที่เป็นงานอดิเรกจากคน จริงอยู่ที่เราเริ่มจากคนใกล้ตัว เพื่อนที่เรียนด้วยกัน เพื่อนที่เคยทำงานมาด้วยกันหรือคนในครอบครัว แต่เบื้องหลังการเลือกนั้น … ตำแหน่งมีบทบาทสำคัญเสมอ
คนที่ถูกเลือกต้องมีส่วนร่วมไม่ทางใดก็ทางนึงในการผลักดันเป้าหมาย เราต้องการ
👨🏻🦱 มิสเตอร์เอ — วางแผน
👱🏼♂️ มิสเตอร์บี — งานขาย
🧑🏽🦱 มิสเตอร์ซี — ออกแบบและผลิตสินค้า
👱🏼 มิสดี — การตลาดและโฆษณา
และเราไม่ต้องการ
👩🏽🦳 มิสอี — …?
🧑🏻 มิสเอฟ — …?
เพราะเราไม่สามารถหาตำแหน่งและบทบาทให้เธอสองคนนั้นได้
เรื่องนี้ชี้ให้เห็นว่า “เราต้องพึ่งพาตำแหน่งและบทบาทมากกว่าตัวคน”
ประกาศหางานพาดหัวด้วยตำแหน่ง โครงสร้างองค์กรถูกจัดระเบียบด้วยตำแหน่ง ความก้าวหน้าในงานส่วนใหญ่ถูกวัดด้วยตำแหน่ง
เราจึงถูกผูกติดอยู่กับตำแหน่งแล้วค่อยเลือกคนที่เหมาะสมมาเติมช่องว่างตรงนั้น
เราจึงต้องถามตัวเองว่า “ตำแหน่งนี้จำเป็นหรือไม่” ไม่ใช่ “คนคนนี้จำเป็นหรือไม่”
และบางครั้งเราก็ต้องพยายามทำความเข้าใจว่า มันเป็นเรื่องของความไม่เหมาะสมระหว่างตำแหน่งและคน … ไม่ใช่คนไม่เก่งแต่เค้าอาจจะไม่ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ส่งเสริมเค้าก็ได้