ณ วันเริ่มต้นของโปรเจกต์ … สมาชิกหลายคนในทีมมีความรู้สึกแบบนี้
- ให้เวลาสองเดือน? ตลกล่ะ 😳
- ไม่มีคนจากทีมดีบีเอมาช่วยเลย? หึ 🤨
- ที่ขอเทสเตอร์เพิ่มไปสองคนก็ไม่ได้? เยี่ยม ☹️
- สโคปยังเคลียร์กันไม่ลงตัวด้วยหรอ? จริงดิ 🥵
- ต้องไปอินทิเกรทกับอีกห้าทีมเนี่ยนะ? อาเมน 🤬
“เฟลชัวร์ บอกได้เลยว่ารอดยาก” เมื่อสมาชิกในทีมคิดว่าโปรเจกต์นี้มีจุดหมายปลายทางเดียวคือความล้มเหลว มันถูกกำหนดโชคชะตามาแล้วว่า
“ถ้าพวกแกไม่ปั่นงานกันยิกๆ วันละ 12 ชั่วโมงขึ้นไปแล้วละก็ … RIP”
ภาษาทางเทคนิคเรียกโปรเจกต์ลักษณะนี้ว่า เดท มาช (Death March) … พวกแกกำลังเดินหน้าสู่ความตาย ฮ่าๆๆ (หัวเราะอย่างสะใจ)
ใครไม่เคยเจอโปรเจกต์เดท มาชบ้าง? ใครไม่เคยเจอโปรเจกต์ที่มีแต่ความคาดหวังที่เกินจริง (เวลาน้อย คนน้อย ฟีเจอร์ล้น)? ใครที่มั่นใจสุดขั้วเซลฟ์สุดขีดว่างานนี้ไม่มีล่มมีแต่รุ่ง?
ส่วนตัวผมเอง … ทุกงานของผมมันเดท มาชทั้งนั้น ต่อให้วันแรกมั่นใจมากว่าทำได้ว่าเสร็จทันว่าได้อย่างที่ตั้งใจไว้ทุกอย่าง แต่ด้วยอานุภาพของสิ่งที่มองไม่เห็น สถานการณ์ทุกอย่างมันจะหลอมรวมมาถึงจุดที่ผมและทีมคิดว่า “กูว่างานนี้ลงนรกแล้วหละหวะ” และสุดท้ายก็ต้องมาปั่นยิกๆๆๆกันมือเป็นระวิงเหมือนตอนนี้
ตอนนี้ผมเลยมีความเชื่ออย่างแรงกล้ามากว่า 99% ของโปรเจกต์ในโลกมีแต่เดท มาช มันไม่เคยมีความแน่นอนและพวกเราถูกกำหนดโชคชะตามาแล้วว่าต้องเหนื่อยหนัก
โปรเจกต์ไม่ได้เริ่มด้วยคำว่า “ความสำเร็จ” มันเริ่มต้นด้วย “ความล้มเหลว” ต่างหาก
ใครที่เป็นโปรเจกต์ เมเนเจอร์ หรือโปรเจกต์ หลีด … งานของเราไม่ได้เริ่มต้นจาก 100 แต่จากศูนย์ หน้าที่ของเราไม่ได้ป้องกันไม่ให้โปรเจกต์ล้มเหลวเพราะมันล้มเหลวมาตั้งแต่แรกแล้ว
แต่กลับกันหน้าที่ของเราคือสร้างความสำเร็จขึ้นมาจากคำว่าล้มเหลวด้วยการต่อสู้ขัดขืนและเอาชนะแรงบีบคั้นทุกทางจากธรรมชาติที่พยายามจะลากเราเข้าสู่เส้นทางแห่งความตาย
ฟังแล้วดูดีมีกำลังใจทำงานขึ้นมากเลย 😬