มันมีเส้นบางๆคั่นอยู่ระหว่างคนที่ชอบช่วยเหลือกับคนที่ชอบโชว์ออฟ
การตั้งคำถามที่ขึ้นต้นด้วย “ทำไมถึง … ” เป็นช่องทางที่ช่วยให้เราเข้าถึงความคิดเบื้องหลังของผลงานชิ้นนี้ ให้เราเข้าใจที่มาที่ไป ให้เราเข้าใจถึงหัวอกของคนคิดและผู้สร้าง
- ทำไมถึงตรงนี้ถึงทำงานแบบนี้?
- ทำไมถึงใช้สีเหลือง?
- ทำไมเราถึงตั้งเป้าหมายไว้แบบนี้ละ?
นี่สื่อให้เห็นถึงเจตนาของคนที่ตั้งใจช่วยเหลือ
การตั้งคำถามที่ขึ้นต้นด้วย “ทำไมไม่…” เป็นคำถามที่ไม่ใช่คำถาม มันคือรูปประโยคที่แสดงให้เห็นถึงการออกคำสั่งกึ่งๆดูถูกความคิดของเจ้าของผลงาน
- ทำไมไม่เขียนข้อความแบบนี้ละ?
- ทำไมไม่ใช้สี่เหลี่ยมแทนวงกลมตรงนี้?
- ทำไมไม่เปลี่ยนกลุ่มเป้าหมายเป็นเด็กวัยรุ่นแล้วเปลี่ยนแคมเปนจ์เป็นแบบนี้?
นี่สื่อให้เห็นถึงเจตนาของคนที่อยากโชว์ออฟ
การให้ความเห็นที่ครบถ้วนสมบูรณ์ เป็นเครื่องมือที่ช่วยสร้างบรรยากาศที่เป็นมิตรและเป็นบวกในการพูดคุยประเด็นสำคัญ รวมถึงเป็นการให้เกียรติเจ้าของความคิดด้วย
- “หลังจากที่ฟังที่มาที่ไปแล้ว ผมมีความเห็นว่าเป้าหมายของงานนี้ถูกกำหนดมาดีแล้ว แต่กลยุทธ์ที่จะทำให้เราไปถึงเป้าหมายนั้นยังมีบางส่วนขาดไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องคุณภาพของคน ผมอยากเห็นข้อมูลในส่วนนี้เพิ่มเติมอีกนิดหน่อย คุณพอจะมีไอเดียอะไรบ้างมั้ย?”
นี่สื่อให้เห็นถึงเจตนาของคนที่ตั้งใจช่วยเหลือ
การตั้งคำถามต่อเนื่อง เสมือนว่าเป็นการลองภูมิ
- “เป้าหมายก็ดูโอเคนะ แต่มันยังไม่ครบถ้วน รู้มั้ยว่าขาดอะไร?”
- “กลยุทธ์ข้อไหนที่ไม่มี?”
- “ใช่ เรื่องคุณภาพของคน แล้วจะทำยังไง?”
- “ถ้าหาเด็กใหม่ไฟแรงไม่ได้จะทำยังไง?”
- “งบประมาณเรามีจำกัดนะ คิดมุมนี้ไว้รึยัง?”
นี่สื่อให้เห็นถึงเจตนาของคนที่อยากโชว์ออฟ
เส้นบางๆที่ว่าคือกิริยาที่ทำและการเลือกประโยคที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นมิตร 😬